user

Çalışmayı sevdiğim kadar, gezmeyi, değişikliği de severim. Gezilerimin verimli geçmesi, ne kadar çok fayda sağladığıma bağlıdır. Sağlığım ve mutluluğum yerinde olduğu sürece hem kendim, hem de beraberimdekiler için bir şölen havası yaratmaya, olabildiğince zevk almaya ve yararlanmaya çalışırım. Sanki bir sünger gibi gördüğüm güzellikleri emmeye, çıkaracağım dersler varsa almaya çalışırım. İşte bu yüzden sürekli gezmek …

Sarı, kırmızı, yeşil, beyaz, renk renk , minnacık, avuç içi kadar, kokusuz, miski amber kokulu, tek tek, salkım gibi narin, yeter ki çiçek olsun adı. Hiç farketmez. Yaşam sevinci veriyor bana. Onlar benim. “Onlar benim çiçeklerim.” Alın, sizin olsun…

Size şaşkın şaşkın bakan sevimli bir balıkla göz göze geldiniz mi hiç? Masmavi suların altında gördüğünüz güzelliklerle sarhoş olup uzaklaştınız mı sizi yaşama bağlayan teknenizden? Güneş ışınlarının suyun altındaki dansını gördünüz mü? Fırsat bulursanız deneyin lütfen. Dünyamızın ne denli güzel ve yaşamın ne denli değerli olduğunu anlayacak ve bana hak vereceksiniz eminim.

Bizi birbirimizden ayıran farklılıklarımızdır. Yaşamda bıraktığımız izler; ürettiklerimiz ve yarattıklarımızdır. Yaratıcılığımızı körükleyen yeteneklerimiz, yeteneklerimizi ortaya çıkaran fırsatlardır. Fırsat yaratmak ve yaratılanı doğru değerlendirmek ise erdemdir, büyüklüktür. Ben sevgili çalışanlarımızın gerçekleştirdiği Kuva-i Milliye isimli eşsiz gösteriden aldım tüm bu dersleri. Dayanışma, birlik ve beraberliğin neler yaratabildiğini gördüm. Gururlandım,onurlandım bir kez daha. “Durmak yok, yola devam.”

Beş Parmak dağlarının gölgesinde! Her birimizin gönlünde ayrı bir yeri vardır Kıbrıs’ın. Çok farklı duygular doldurur içimizi.Hem ayrı bir ülkedir, hem öte yarımız. Hem bizimdir hem değil. Ama hiç bitmez sevgimiz. Kıbrıs!”Yavru Vatan”, “Beş parmak dağları.” “Kıbrıs barış harekatı.” En yakın tarihimiz ile ilgili kahramanlık destanlarımızı süsleyen sözcükler bunlar. Ama yaşananları;Ada da savaş öncesini ,savaş …

Yaşamım boyunca insanları kırıp incitmemeye, çevreme duyarlı olmaya, tutarlı, prensipli ve uyumlu olmaya, gözlemlerimi, deneyimlerimi, yaşam derslerimi yenilerine yol gösterecek şekilde kullanmaya çalıştım. Çıkardığım en önemli derslerden biri de, insanı duyguların kazanması ve mantığın yönetmesi gerekliliği idi.

Tarih:21 Ocak 2016 Puslu bir Perşembe sabahı. Uykulu gözler, yorgun bir beden, Açılmaya çalışıyor Günün yogun temposuna. Ve aniden!!! Gölgesinde Yüzbinlerin barındığı Koca beden, Sökülüp köklerinden Devriliyor toprağa. Yaş 56, Hava ağır mı ağır. Kalp, sağır olmuş yaşama. Duymuyor!!! Veda sana yakışmıyor Uyan Mustafa!

Her yurt dışı dönüşü, hem gördüğümüz güzellikleri över, hem de söyleniriz kendi kendimize “Benim ülkem bambaşka.” Kendi topraklarımızı öpesimiz gelir çok uzun kalmışsak el diyarında. Bu kez de Yunan adaları (Kos ve Santorini) sonrası Bodrum’un güzel adası ÇATALADA’yı ve GÜMÜŞLÜK koylarını gördüğümüzde aynı duygu kapladı içimizi. Sabahın ilk ışıkları ile yıkanan teknelerin suya vuran yansımaları …

Her gün yüzlerce düşünce koşuşur beynimizde. Renkli hayaller kurarız gerçekleşmesini dilediğimiz. Bazen kocaman bir çizik atarız bize bol geleceğini sandığımız görünmez elbisemize. Oysa düşüncelerimizdir bize ivme kazandıran. Hayallerimizdir bizi besleyen. Küçücük bir cesaret hamlesi, başkalarının delice bulduğu, gülüp geçtiği bir hayali gerçekleştirmek için büyük adımdır aslında. Başlamak ve sonuca ulaşıncaya kadar kararlılıkla devam ettirmek gerek …