Uykusuz gecelerimden biri. Vakit geçmek bilmiyor. Karanlığa asılı gözlerim,
telefon şarj aletinden sızan ışık demetinin duvarda şekillendiğini farkediyor.
“Hiç bir karanlık, ışığı yenemez” diye yataktan fırlıyor,oluşan görüntüyü fotoğraflamaya çalışıyorum.
Tüm uğraşlarım boşuna. Bir türlü gözümle gördüğümü makinam görmüyor. Oyuncağı elinden alınmış çocuk misali ışığın geldiği yöne dönüyor ve art arda basıyorum fotoğraf makinamın deklanşörüne.
Hayret!inanılmaz güzel kareler yakalıyor, kendimi tuvale birşeyler karalayan ressama benzetiyorum.
Yıllardır ışığın peşinden koşuyor, adının fizyogram olduğunu çok sonra öğrendiğim bu tekniğin,
”Işığın Zaferi” olduğuna tüm kalbimle inanıyorum.